جامعه امروز ایران از فقدان احساس تعلق ملی و شکاف داراها و ندارها در رنج است. این مرزبندی هویتی، دوگانه پنداری اجتماعی را پرورانده است. این دوگانگی و مرزبندی به آستانه بیگانگی رسیده است و طولی نمی‌کشد که به عداوتی خانمان‌برانداز تبدیل شود.

هدف برنامه عمران سازمان ملل ایجاد انگیزه در جوامع به‌منظور بسترسازی موقعیت‌های متناسب با شایستگی زنان است، چراکه تحقق توسعه بدون حضور زنان در سطوح مختلف سیاسی، اقتصادی و اجتماعی غیرممکن است. هدف از این تحقیق بررسی جریان‌سازی جنسیتی بر اساس اسناد سازمان ملل است.

هم‌اکنون نداشتن مسکن یا مسکنی که کیفیت مناسب را ندارد یکی از مسائلی است که اغلب زنان سرپرست خانوار را با چالش‌های متعددی روبه‌رو کرده است. زﻧﺎن ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ ﺧﺎﻧﻮار را می‌توان آسیب‌پذیرترین ﺑﺨﺶ کم‌درآمدهای ﺷﻬﺮی داﻧﺴﺖ که ﻣﺠﺒﻮرﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻏﻞ کﺎرﮔﺮی ﺳﺎده و ﺑﺎ کمترین دﺳﺘﻤﺰد ﺑﭙﺮدازند.

گسترش پدیده تکدی‌گری و بی‌خانمانی در ایران باعث شد در اواخر دهه هفتاد شورای عالی اداری اولین قانون بالادستی در مورد بی‌خانمانی را، ذیل مسئله تکدی‌گری، تصویب کند. فارغ از ناقص بودن نگاه این قانون به مسئله، همین قانون نیز نتوانست به‌درستی اجرا و در پی آن به‌روز شود. لذا همچنان با خلأ جدی قانونی در زمینه بی‌خانمانی مواجهیم. هدف نوشته حاضر این است که اشاره‌ای کوتاه به این قانون داشته و با بررسی آن بگوید که سیاست‌گذاری‌های جدید بهتر است در چه چارچوبی سامان داده شوند.