این نوشتار با درک رابطه پرمخاطره دو کشور به دنبال زوایای نوشونده‌ای از مجادله پسابرجامی ایران و آمریکا است.

نفوذ آمریکا در اروپا بر کاهش اختلافات داخلی بین اعضای اتحادیه اروپا و هموار کردن کار اعضای اتحادیه اروپا با قدرتمندترین بازیگران جهانی و درنتیجه کاهش نگرانی اعضا در ریسک‌پذیری کنش‌های خارجی مؤثر بوده است. در این نگاه، تضعیف بیشتر درگیری آمریکا در مناطق همسایگی اروپا ممکن است تمایل و توانایی اتحادیه اروپا را برای مقابله با چالش‌های دشوار خارجی کاهش دهد.

انتظار می‌رود ترامپ در مناطق غیردرگیری و دچار ضعف حافظه نهادینه‌شده، سیاست ایدئولوژیک را از سر ترجیح اجرا کند، ولی در مناطق درگیری، از اجرای سیاست ایدئولوژیک، خودداری و یا منتظر فرصت خواهد شد.

نگارنده در مقاله حاضر استدلال می‌کند که «تصویر دشمن» باعث می‌شود ایران و آمریکا در مسیر جنگ باقی بمانند و فقط اصلاح برداشت‌ها و باورها می‌تواند آنها را از این مسیر خارج کند. بدیهی است محتوای مقاله صرفاً بیانگر دیدگاه نگارنده است و لزوماً نظر مرکز بررسی‌های استراتژیک یا شبکه مطالعات سیاست‌گذاری عمومی نیست.

این نوشتار به بررسی فرازونشیب‌ها در روابط روسیه و آمریکا در شروع ریاست‌جمهوری ترامپ می‌پردازد و همچنین واگرایی و همگرایی منافع مسکو و واشنگتن در خاورمیانه را مورد ارزیابی قرار می‌دهد.

اظهارات مثبت ترامپ درباره روسیه این گمانه‌زنی را در ذهن سیاستمداران آمریکا ایجاد کرد که روسیه با استفاده از اهرم‌های قدرت خود در جهت حمایت از تیم تبلغیاتی ترامپ حرکت کند. این ماجرا با استعفای مایکل فلین از نزدیکان امنیتی ترامپ اوج گرفت و تاکنون پس‌لرزه‌هایش در آمریکا ادامه دارد.