تا چند سال پیش سخن گفتن از نقش چین در پویش‌های منطقه خاورمیانه دور از ذهن به نظر می‌رسید. شاید بهتر باشد پیش از تمرکز بر آینده‌های بدیل حضور امنیتی چین در منطقه خاورمیانه، به چند مسئله راهبردی در سیاست خارجی و اقتصادی چین که در چارچوب آن منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا اهمیت می‌یابد نگاهی بیفکنیم.

به‌احتمال بسیار زیاد، اتحادیه اروپا با سیاست‌های ضدبرجامی آمریکا همراهی نخواهد کرد. درعین‌حال، ورود به مرحله نهادسازی به نفع برجام مشروط به ورود قطعی و همه‌جانبه اروپا به فرایند خوداتکایی امنیتی و ژئوپلیتیکی و پایبندی کامل ایران به برجام خواهد بود.

جهان و ازجمله اروپا امروزه با چند پدیدار هنجاری جدید و قدرتمند مواجه شده است که استانداردهای متفاوت و گاهی متضاد با نظم هنجاری نظام بین‌الملل را تبلیغ و اعمال می‌کنند. تلاش اتحادیه اروپا برای تبدیل‌شدن به پیشران و نماینده اصلی لیبرال دموکراسی (البته روایتی واقع‌گرایانه‌تر از لیبرال دموکراسی) در عرصه نظام بین‌الملل نیز از همین‌جا ناشی می‌شود.

سفر خانم می به آمریکا به‌عنوان نخستین سفر مقام ارشد کشوری بعد از روی کار آمدن ترامپ به این کشور، در کانون توجه تحلیلگران مسائل آمریکا، انگلستان و اروپا قرار گرفته است. در واقع این سفر از آن جهت اهمیت بیشتری یافته است که هم آمریکا و هم انگلستان در موقعیت سیاسی و اقتصادی جدیدی قرار گرفته‌اند. آمریکا در عصر پر ابهام ترامپ به سر می‌برد و انگلستان در موقعیت عدم قطعیت پسا برگزیت. از دیگر ابعاد مهم این سفر، هم‌زمانی آن با ابهامات ژئوپلیتیکی جدیدی چون جایگاه آینده روسیه در سپهر سیاسی و امنیتی اروپا و جهان، سناریوهای پیش روی ناتو و اتحادیه اروپا به‌عنوان مهم‌ترین نهادهای یوروآتلانتیکی و آینده ترتیبات امنیتی و سیاسی منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا بوده است.

در هفته‌های گذشته و به‌ویژه از زمانی که شانس پیروزی ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا فزونی یافت، موارد متعددی از ابراز نگرانی مقامات اروپایی از این انتخاب ثبت شده است. در واقع گرچه ابرازنظر صریح و رسمی مقامات کشورهای مختلف در خصوص نامزدهای انتخاباتی کشورهای دیگر چندان ازنظر دیپلماتیک مرسوم نیست، تعدادی از مقامات اتحادیه اروپا و کشورهای اروپایی، ضمن معرفی ترامپ به‌عنوان فردی بی‌ثبات، غیرقابل‌پیش‌بینی و دمدمی‌مزاج، نگرانی خود را از پیروزی ترامپ مخفی نکرده‌اند.