استدلال اصلی برای برگزاری این نشست این بود که اگر آنچه اتفاق افتاد درست تحلیل شود می‌تواند کشور را از افتادن به چاه‌ها یا چاله‌ها نجات دهد. دو پرسش اصلی در این نشست مطرح شد: 1. وضعیت موجود چگونه است و چرا این ناآرامی‌ها اتفاق افتاد؟ 2. وضعیت مطلوب چیست و راه رسیدن به آن چگونه است؟

جنبش‌های اجتماعی در کشور ما پدیده قالب‌ریزی شده و ساختارمند نیستند که بدانیم دقیقاً با چه چیزی مواجه هستیم. به دلیل بسط فضای ارتباطی و سهولت در ارتباط‌گیری از طریق فضای اینترنت و فضای مجازی، دسترسی گفتمانی بسیار زیاد شده است و این جنبش‌ها می‌توانند با اعضای خود و اعضای جامعه به‌راحتی ارتباط برقرار کنند

فردی را که کفن‌پوش و با سلاح سرد به نهاد ریاست‌جمهوری می‌رود نباید صرفاً با انگیزه‌های شخصی و وضعیت روان‌شناختی فردی‌اش تحلیل کرد؛ بلکه باید به این اندیشید که آیا ساختار سیاسی، اجتماعی و بروکراسی اداری باعث شده که او به چنین حدی از عصبانیت برسد که دست به عملی انتحاری بزند؟ آیا ممکن نیست با تشدید چالش‌ها و بحران‌های پیش روی کشور تعداد این قبیل اتفاقات در پاستور و بهارستان روزبه‌روز بیشتر شود؟

اعتراضات گسترده ابتدای زمستان 96 در شهرهای مختلف ایران نشان از حجم وسیعی‌ای از نارضایتی‌ها در بین مردم کشور دارد. اعتراضاتی که به لحاظ پراکندگی‌های آن در سطح کشور، طبقه اجتماعی شرکت کننده و شعارهای داده شده، در سال‌های بعد از انقلاب بی‌نظیر بوده است.