از جمله طرح‌های چالش‌برانگیز که در داخل ایران موافقان و البته مخالفانی بسیار دارد طرح انتقال آب دریای خزر به فلات مرکزی (سمنان) است. در خصوص این طرح تامل و بررسی بیشتر و عمیق‌تری نیاز است.

تلاش‌های بین‌المللی 30 سال اخیر، ضرورت جامع‌نگری را به الگوی جدید مدیریت آب تبدیل کرده است که «مدیریت جامع منابع آب» و «مدیریت یکپارچه حوضه» از مظاهر آن به ‌شمار می‌رود. جامع‌نگری در مدیریت آب، به بیانی ساده بدین معناست که مسائل اقتصادی، زیست‌محیطی، فنی و اجتماعی، در عین تضمین پایداری منابع آب برای نسل‌های آتی مورد توجه قرار می‌گیرد...

در این نوشتار سعی شده است با گردآوری گزارش‌‏ها و مستندات منتشر شده توسط مراجع علمی ‏و اجرایی مختلف در سطح ملی و بین‌‏المللی، دستاوردهای سیاست‏‌های توسعه سیستم‏‌های نوین آبیاری (تحت فشار) در ارتباط با سایر سیاست‏‌های کلان از جمله برنامه ملی سازگاری با کم‌‏آبی مورد بررسی قرار گیرد.

دستورالعمل تقسیم و توزیع آب زاینده‌رود یا همان طومار شیخ بهایی حداقل از سه جنبه قابل بررسی است که در این مقاله به‌اختصار به آنها اشاره می‌شود.

آنچه این روزها دوستداران محیط‌زیست را در خصوص خلیج گرگان نگران کرده است بسته شدن کانال‌های انتقال آب به دلیل رسوب‌گذاری بالا در دهانه ورودی خلیج و پس‌روی آب و در نهایت خشکی دائمی خلیج گرگان است. به‌گونه‌ای که عمق خلیج گرگان در نقاط عمیق از حداکثر ۳ متر به دلیل رسوب‌گذاری‌های صورت گرفته به یک و نیم متر کاهش یافته است.

مسئله‌ کمبود آب به یکی از مسائل حیاتی در جمهوری اسلامی ایران تبدیل شده است. ایران از کشورهای نیمه خشک است که خشکسالی‏های طولانی و نبود بارش مناسب، وضعیت آب آن را با چالشی جدی مواجه ساخته است. چنین وضعیتی در حالی روی می‏دهد که میزان مصرف سرانه آب در بخش خانگی کشور حداقل دو برابر متوسط جهانی است. به همین منظور توجه به بخش خانگی در مصرف آب و تلاش برای اصلاح الگوی مصرف جامعه ضرورتی انکار ناپذیر است.

راهکارهای مدیریت منابع آبی، زمانی قابلیت اجرایی‌شدن دارد که نظام اقتصادی آب اصلاح شده باشد به گونه‌ای که افزایش بهره‌وری آب به منظور کاهش مصرف آن توجیه اقتصادی داشته و همچنین متخلفین و مشترکین پرمصرف اطمینان داشته باشند که در صورت عدم تغییر رویه مصرف، با جریمه‌های سنگین و محدودیت‌های جدی مواجه خواهند شد.

استفاده صحیح از پساب‌های شهری علاوه بر گسترش پوشش گیاهی، از یک طرف از آلودگی محیط زیست جلوگیری می‌نماید و از طرف دیگر با دارا بودن عناصر مغذی علاوه بر کاهش آلودگی منابع آب‌های سطحی و زیرزمینی، باعث کاهش هزینه مصرف کودهای شیمیایی می‌شود.